"ADHD - zespół nadpobudliwości psychoruchowej. Przewodnik dla rodziców i wychowawców" autorstwa polskich specjalistów: Artura Kołakowskiego, Tomasza Wolańczyka, Agnieszki Pisuli, Magdaleny Skotnickiej, Anity Bryńskiej. Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, 2006 r.
Z Przedmowy Prof. dr hab. n. med. Ireny Namysłowskiej (Konsultant Krajowy w dziedzinie Psychiatrii Dzieci i Młodzieży):
"Wszyscy rodzice chcieliby, aby rozwój fizyczny i psychiczny ich dzieci przebiegał jak najbardziej prawidłowo i aby wyrosły na szczęśliwych dorosłych, wykorzystujących swój potencjał zarówno w życiu osobistym, jak i w pracy. Martwią się też, kiedy różnego rodzaju przeszkody, w tym także zaburzenia emocjonalne, utrudniają ich dziecku spełnienie marzeń o spokojnym dzieciństwie i spełnionej dorosłości.
Rodzice dzieci z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi mają dużo powodów do zmartwień i obaw. Z wielu badań międzynarodowych wynika, że odczuwają oni znaczny stres psychiczny i niepokój z powodu wystąpienia u dziecka objawów ADHD, a przede wszystkim martwią się, czy ich dziecko wyrośnie z tych zaburzeń i w jakim stopniu mogą one wpłynąć na proces edukacji i wyniki w nauce. Rodzice boją się także, znajdując na to potwierdzenie w faktach, że ich dziecko będzie wykluczone z grupy rówieśniczej lub stanie się kozłem ofiarnym, co uruchamia mechanizm błędnego koła i utrudnia dziecku radzenie sobie z wieloma trudnościami, jakie napotyka w szkole. Rodzice dzieci z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej bywają też czasami ogromnie zmęczeni, znacznie bardziej niż inni rodzice.
Dlatego potrzebna jest im daleko idąca pomoc, głównie w postaci dostarczenia informacji o zaburzeniu ich dziecka, jego przyczynach, przebiegu i ewentualnych następstwach, a także - lub może przede wszystkim - o procesie terapii i ich własnym w nim udziale. Tym bardziej, że wedle współczesnej wiedzy proces leczenia zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi to równoczesna praca z dzieckiem, rodzicami i szkołą. Tylko taki zintegrowany model leczenia ma największą szansę na to, by zmniejszyć u dziecka objawy lub doprowadzić do ich ustąpienia, umożliwić mu naukę i korzystanie z pozaszkolnych form aktywności na równi z innymi dziećmi. Dla rodziców udział w procesie terapii to nie tylko oczywista konieczność, związana z tym, że to właśnie oni najwięcej czasu spędzają z dzieckiem i są odpowiedzialni za jego wychowanie. To także możliwość zrozumienia ograniczeń dziecka i równocześnie określenia zakresu wymagań wobec niego oraz optymalnych strategii wychowawczych, a przede wszystkim - wyrobienia sobie poczucia sprawczości, związanego z czynnym udziałem w terapii i aktywnym wpływem na proces leczenia.
Dla rodziców dzieci z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej niezwykle ważne jest też posiadanie wiedzy i zrozumienie zasad leczenia farmakologicznego, tak aby ten aspekt terapii nie budził w nich niepotrzebnego niepokoju lub nadmiernych oczekiwań i aby mogli krytycznie odnieść się do różnych, nie zawsze prawdziwych i wyczerpujących, informacji na ten temat.
Książka napisana przez znakomity zespół, który od dawna zajmuje się dziećmi z ADHD i prowadzi właściwie jedyną specjalistyczną poradnię w Polsce, ma dużą szansę spełnić te oczekiwania.
Przede wszystkim publikacja ta dostarcza uporządkowanej wiedzy na temat zespołu nadpobudliwości psychoruchowej, jego etiologii i mechanizmu powstawania. Tym samym uwalnia ona rodziców, przynajmniej w części, z poczucia winy i pozwala na zaprzestanie zadawania ciągłych pytań: "Co złego zrobiliśmy?" i "Jaki jest nasz udział w powstawaniu tego schorzenia?". Równocześnie jednak uświadamia, jak różnego rodzaju działania wychowawcze, często stosowane w dobrej wierze, mogą wzmacniać objawy zaburzenia, a także wskazuje, jak temu zapobiegać.
Część książki poświęcona terapii dzieci jest szczególnie ważna. Zawiera bowiem, obok opisu stosowanych metod edukacyjnych, psychoterapeutycznych i farmakologicznych, także wiele cennych i praktycznych uwag, na przykład kiedy i jak chwalić dziecko oraz za co. Okazuje się bowiem, że pochwała nie równa się pochwale i trzeba przede wszystkim w nią wierzyć. Te praktyczne uwagi, które mają pomagać rodzicom w radzeniu sobie z trudem wychowania dzieci nadpobudliwych ruchowo i mających problemy z utrzymaniem uwagi, są jednocześnie na tyle ogólne, że mogą z nich skorzystać wszyscy rodzice przeżywający trudności wychowawcze lub po prostu niepewni, jak postępować z dziećmi.
Autorzy dostarczają także informacji na temat objawów zespołu ADHD w dorosłym życiu. Sądzę, że to bardzo ważna część książki, pozwala ona bowiem wielu czytelnikom odnaleźć siebie w tych opisach, uniknąć nieprawidłowych diagnoz, a przede wszystkim - szukać pomocy.
Zespół nadpobudliwości psychoruchowej (ADHD) jest najczęstszym zaburzeniem rozwojowym, gdyż dotyka 5% dzieci. Skala problemu nie jest więc mała. Mamy do czynienia z olbrzymią grupą - dzieci, ich rodzin oraz nauczycieli, którzy chcieliby wiedzieć, jak najskuteczniej uczyć dzieci z ADHD, aby wykorzystać w pełni ich potencjał intelektualny.
Wczesne rozpoczęcie leczenia - zarówno edukacji, psychoterapii, jak i farmakoterapii - we współpracy z rodzicami i nauczycielami stwarza szansę na zmniejszenie nasilenia objawów lub wręcz na ich ustąpienie. Przede wszystkim może poprawić funkcjonowanie psychospołeczne dzieci, redukując tym samym stres psychiczny i niepokój rodziców. Aby współpracować z lekarzami i psychologami, trzeba wiele wiedzieć o zaburzeniu dziecka, rozumieć jego zachowania, znać zasady leczenia, a także wierzyć, że rodzice też mogą pomóc w procesie terapii.
Tej wiedzy, a przede wszystkim tej wiary w swój udział w leczeniu dzieci, dostarcza rodzicom książka Artura Kołakowskiego, Tomasza Wolańczyka, Agnieszki Pisuli, Magdaleny Skotnickiej i Anity Bryńskiej
"ADHD - zespół nadpobudliwości psychoruchowej". Stwarza ona szansę, że rodzice dzieci nadpobudliwych psychoruchowo poczują się w pełni kompetentnymi i - parafrazując termin Winnicotta - "wystarczająco dobrymi rodzicami". Dlatego książka ta jest tak ważna i potrzebna."